Bazı hayaller çocuklar içindir
Ama çoğu bizimle yaşlanır diyor Joe Strummer, değerlimizdir sınıfında ön sıralarda oturan Aki Kaurismäki'nin "I Hired a Contract Killer" filminde. Ankara'nın bağlarından çıkan Strummer'ın popüler olduğu dönemde filmde oynaması, filme de yardımcı olmuş, uyumlu da olmuş, iyi ki olmuş diyebiliyoruz. Filmin kapanışında kullanılan "afro-cuban be-bop" içeren 7" ve detayları meraklılarının peşinden koşması için bırakıyoruz.
Güünlük yaşamda tecrübe edilen sorunların 35 yıl önce harika bir şekilde paylaşılmasının etkisi biraz daha güçlü oluyor. İşini kaybettikten sonra kişinin içine düştüğü umutsuzluk ve çaresizlik hissi, empati yapılması kolay bir şey değil - yaşayan bilir notunu düşmek zorundayız. Fakat bu çaresizliğin nerelere gidebileceğini Aki Bey kara mizah olarak anlatmaya çalışırken sonuçların ne kadar gerçek olduğunu herkes bir şekilde görüyor ya da duymak zorunda kalıyor.
Aki, filmde kendini göstermekten de çekinmiyor. Strummer'ın şarkısının başında gözüken gözlük satıcısı, bizzat kendisi. Bu bilginin belki de hiçbir amaca hizmet etmediğinin, minimalist bir yönetmenin film yazısının da uzatılmaması gerektiğinin farkındayız.
Ancak, 90'ların Londra'sının ve Kaurismäki'nin dünyasının o kadar da umutsuz olmadığını belirtmek gerek. Hayata dahil olan bir başka karakter, tüm zorlukların üstesinden gelinebileceğini ve gülümsemenin her koşulda mümkün olduğunu hatırlatıyor.
Bu yazıyı uzatmak yerine, henüz izlemediyseniz filmi izlemeye odaklanmanız daha faydalı olacaktır. Ne de olsa, bir ülkenin mahkemesinde "dini yemin mi, laik yemin mi?" diye sorulan proleterin cevabı "işsizim" olmuştur. Ve en önemlisi, filmin de bize hatırlattığı gibi, "işçi sınıfının vatanı yoktur."