kareler
Araya aşırı mesafe koymak, aslında zihinde sürekli tutup bir türlü beş dakika bile ayırmamak ya da erteleme alışkanlığına kapılmak şeklinde tanımlanabilir. "Acele etmeye gerek var mı?" sorusu zihni meşgul etmeye devam edebilir. Ancak çeşitli yerlerden gelen sinyaller, belki de doğru bir "tempoda" ilerlendiğinin göstergesi olabilir.
Kare’leri ve Maleviç’i düşünürken karşıma çıkan NO TITLE AS OF 13 FEBRUARY 2024 28,340 DEAD duyurusu beni gülümsetti. En azından benim perspektifimden bakıldığında, o kareler bir albüm kapağının içindeydi. Görenlere selam olsun. Tekrar tekrar kulaklıkla dinleyelim mi? Ben dinledim.
"War is coming. Don’t give up. Pick a side. Hang on. Love." – GY!BE
Dinlemek derken, açıp okuma fırsatını sürekli ertelediğim "13" isimli yazı elime geçti. Daha ilk sayfalarda şu satırlara rastladım:
2021: İlhan Usmanbaş’ın 100. yaşı. Maleviç’in ilk sergisi sırasında, mekanın kutsal köşesi olarak nitelendirilen tavanın doğu köşesine yerleştirilen siyah kare 106 yaşında. Modernizmin mucizevi yılı olan 1922’nin yüzyılı da yaklaşıyor. Usmanbaş’ın 102 eserlik listesi, çok boyutlu bir geometrik şekil: bir ideal kare. Bazıları onyıllar sonra seslendirilen, değerlendirilmeye başlanan eserleriyle, karanlığın ve sessizliğin içinde kıpırdayan, dikey, yatay ve çapraz ilişkilerle birbirine bağlanan, asrımızı anlatan ve geleceği işaret eden kareler.
Bu bir tesadüf olmamalı. Olsa bile, bundan rahatsızlık duyacak birini sanmıyorum. Yine de, Maleviç ne diyordu? “İyi başlayan her şey iyidir ve sonu yoktur.” Tıpkı bu yazı gibi.